Er is niets mis met een flexschil, benadrukt de arbeidsmarktonderzoeker. “Maar het moet niet je organisatie uithollen. En dat zie je nu vaak wel gebeuren in gemeentes.” Volgens hem zou het al heel veel helpen als gemeentes werk maken van meer data over de lokale arbeidsmarkt. Dan kunnen ze het verschil tussen vraag en aanbod in kaart brengen, nu en voor de komende jaren, en bijvoorbeeld al met opleidingen in gesprek gaan hoe in voldoende instroom te voorzien. “Denk aan de Omgevingswet. Of de energietransitie. Je kunt de behoefte aan mensen daarvoor goed voorzien. En er zijn ook voldoende data die laten zien of die mensen überhaupt wel te werven zijn, en waar je dan moet zijn. Of welke mensen uit aanverwante beroepen je daarvoor zou kunnen opleiden. Als je dat goed in kaart hebt, kun je als gemeentelijk werkgever belangrijke tijd winnen. Met de goede data loop je niet meer achter de feiten aan, maar pak je juist een voorsprong. En het mooie is: die data zijn tegenwoordig met één druk op de knop beschikbaar. We kunnen zelfs voor de kleinste gemeente de skills gap tussen vraag en aanbod uitrekenen, en laten zien wat nodig is om die kloof te overbruggen.”

De krapte en vergrijzing zullen gemeentes nog wel een tijdje parten spelen, denkt Waasdorp. Maar met een goede strategisch personeelsplanning is de steeds grotere afhankelijkheid van detacheerders volgens hem met een slimme benadering van de arbeidsmarkt wel terug te dringen. “En dat zal hard nodig zijn, wil je niet over de volle breedte de continuïteit van je dienstverlening in gevaar brengen.”